[ReitaxRuki, ReitaxAoi] Modlitwa [M][Y]

tess.

TYTUŁ: Modlitwa
DATA: 21.06.2009
PARA: Reita/Ruki, Reita/Aoi
GATUNEK: angst
OD LAT: 16+
OSTRZEŻENIA: śmierć
NOTKA AUTORSKA: Raczej takie ćwiczenie dialogowe, gdy naoglądałam się za dużo dram poświęconych śmierci z powodu choroby. Ponoć smutne, nie wiem, mi dalej jakoś za wesoło, jak to czytam.

- Marzniesz. Wracajmy już.
- Jeszcze chwilę. Jeszcze małą chwilkę...
- Ruki, powinieneś być w szpitalu, nie możemy tak długo...
- Moment... Pamiętasz to drzewko?
- Tak, zasadziliśmy je razem...
- Przecież to było niedawno, jak tak szybko urosło?
- Ruki, minęły trzy lata...
- Ach... No tak. Moje życie jakoś tak strasznie szybko płynie... Trochę się boję...
- Ruki...
- To nic, wracajmy więc, robi się ciemno. Weźmiesz mnie na ręce? Znowu się zmęczyłem...
- Nie martw się, to przejdzie. Lekarze mówią, że twój stan jest lepszy.
- Naprawdę? Cieszę się...

KŁAMCA.

- Reita, nie chcę tego jeść...
- Musisz, inaczej będziesz słaby.
- Ale to jest niedobre...
- Wiem. Jedz.
- Jak sam zjesz połowę.
- Ech, zgoda... Widzisz? Jem i nic mi nie jest.
- Wyraz twojej twarzy mówi wszystko...
- Daj spokój, bez tego nie wyzdrowiejesz!
- Reita...?
- Mhm?
- Czy ja naprawdę umrę...?
- Głupi jesteś... Masz, jedz, bo wystygnie.
- Ale...
- Nic ci nie będzie, nie martw się.

CHCIAŁEM GO CHRONIĆ.

- Boli mnie bardziej... O, tutaj...
- Zawołać lekarza?
- Nie, zostań.
- Na pewno?
- I tak już nic nie można zrobić...
- Przestań! Poczekaj chwilę, zaraz wrócę.

ROBIŁEM CO MOGŁEM.

- Odzyskam kiedyś swoje włosy?
- Oczywiście, że tak.
- Ta czapka jest trochę męcząca...
- Wiem, nie przejmuj się tym.
- Ale...
- Zostaw, wyglądasz ślicznie.
- A włosy?
- Odrosną.
- Kiedy?
- Niedługo. Jak cię wypiszą.

NIE CHCIAŁEM W TO WIERZYĆ.

- Reita?
- Och... Obudziłeś się. Jak się czujesz?
- Dobrze... Czemu trzymasz w ręku różaniec?
- To prezent od siostry, tak sobie go tylko trzymam...
- Siostry? Już się pogodziliście?
- ...zaczekaj, przyniosę ci coś do jedzenia, dobrze?

MODLIŁEM SIĘ.

- To boli coraz bardziej...
- Przestanie, nie przejmuj się tym.
- Ile czasu mi jeszcze zostało?
- Całe życie, skarbie.
- Nie żartuj...
- Naprawdę. O, czas na twoje badania...

NIE ZABIERAJ MI GO, BOŻE.

- Reita? Wyglądasz na zmęczonego.
- Kot miauczał pod moim oknem całą noc.
- To dlaczego go nie przepędziłeś?
- Nie chciało mi się wstawać.
- Kłamiesz. Nawet ja bym po to wstał.
- Bo jesteś silny i zdrowy.
- Nie, ten żart już mi się znudził...

ON JEST WSZYSTKIM, CO MAM.

- Spójrz, kwiaty wiśni.
- To już wiosna? Jaka piękna...
- Prawda?
- To już moja ostatnia...
- Nie gadaj głupot. Spójrz, co przyniosłem.
- Och, znowu ta kostka? Przecież wiesz...
- Spróbuj!
- No dobra... Ale pomóż mi, sam jej nie ułożę!

TYLU RZECZY JESZCZE NIE ZROBILIŚMY.

- To już dzisiaj, Reita. Czuję to.
- Wszystko będzie dobrze...

POZWÓL MI ZOSTAĆ Z NIM TROSZKĘ DŁUŻEJ.

- Ruki! Ruki, otwórz oczy!
- Reita, to już nie ma sensu, on nie...
- Ruki, nie poddawaj się! Spójrz na mnie!
- Reita...
- Ruki! On żyje, wiem to! Ruki! RUKI!
- Reita... On już naprawdę nie...
- Ruki...!

UMARŁEM WRAZ Z NIM.

- Deszcz pada. Chodź, wrócisz tu jutro...
- Ruki...
- Zmarli nie wrócą. On nie chciałby cię takiego zobaczyć...
- Racja...
- Chodź, odprowadzę cię do domu.
- Dzięki, Aoi...
- Nie dziękuj. Chodź już.

PUSTKA.

- Gdybyś się zabił, jakbyś mu spojrzał w oczy?
- To nie twój interes!
- Mój, cholera, tu chodzi o twoje życie!
- Zostaw mnie w spokoju!
- Reita!
- Zamknij mordę! Przecież wiem...

JAK MOGŁEŚ MI GO ZABRAĆ?

- Reita...
- Wiem. Rocznica. Pójdziesz tam ze mną?
- Pójdę z tobą wszędzie.
- Więc chodź...
- Tylko załóż rękawiczki, bo zmarzniesz.

CZAS LECZY RANY.

- Dzisiaj jego urodziny...
- Zaniesiemy mu kwiaty?
- A jakie?
- Maki. Był taki delikatny i ulotny...
- Przydałby się też słonecznik. Aby się uśmiechnął.
- Lubisz słoneczniki, Aoi?
- Huh? Lubię...
- A ja lubię twój uśmiech.
- Mhm... Reita? Masz ciepłą rękę...
- To chyba dobrze?
- Nie wiem. Jest mokra.
- Och. Przepraszam.

ODRODZIŁEM SIĘ NA NOWO.

- Słońce świeci. On chyba rzeczywiście się cieszy.
- To dobrze...
- Kocham cię, Aoi.
- Głupi, nie mów tego głośno!
- Czemu nie? Patrz, świeci jeszcze mocniej.
- Mózg ci wypaliło.
- Nie jest mi z tego powodu przykro.
- Nie?
- Nie. Ruki też jest zadowolony.

KIEDYŚ SIĘ PONOWNIE SPOTKAMY.

- Reita? Co bedzie, jak umrzemy?
- A co ma być? Pójdziemy do nieba.
- A Ruki?
- Co Ruki?
- Nie będzie zazdrosny?
- Nie. Będzie razem z nami.
- A ja go kocham?
- Nie dziw się, to kwestia czasu.
- Ach.

DO ZOBACZENIA.

- To chyba koniec...
- Reita...
- Nie martw się nic, będę czekał.
- Na pewno?
- Jasne, na ciebie zawsze...
- Reita...!
- Tak...?
- Kocham cię.

WITAJ PONOWNIE.

Neko

Nienawidzę tego opowiadania.
Mimo, iż dialogówka, w dodatku dobrze napisana... Ale nienawidzę.
Jest smutny, mimo przekazu... Bo prawdziwa miłość, to ta do końca.
Tylko dlaczego tak boli?

Jeanne

Taaak.. ile razy je czytam to się wzruszam (nienawidzę mojej empatii czasami!)
skomentowałam już na dA, ale pozwolisz, ze i tutaj napiszę to:
"matko jedyna dziewczyno!
Ja nie słuchałam niczego... wyszło... i to cholernie dobrze :) Powinnaś to dodać również na jakieś fora literackie :) Bardzo dobrze napisana dialogówka i nie durna! Bo bardzo dobra. Pozwolisz, że skopiuję ją na dysk :)"
taak.. to były pierwsze moje myśli po pierwszym przeczytaniu; wierzysz, że już z 5 razy je czytałam?
jest takie cholernie smutne...

Mayu

Rozryczałam się. Mimo iż nie lubię Reituki, bałam się to przeczytać, ale wreszcie się przemogłam. Wzruszyło mnie to bardzo, co się rzadko zdarza.
Kocham. Po prostu Kocham.

Jeanne

Wracam. Cholera wracam do tego za każdym razem, gdy mam na to ochotę. I mimo, ze to smutny tekst, jest też pozytywny - Mimo, że Rukiego już nie ma, to zajmuje on ważne miejsce w sercu Reity, wraz z nim Aoi. I czeka na nich tam, na górze.
Podoba mi się :)

tess.

Przestańcie tak lać łzy przy tym, bo aż mi głupio XD"
Ale jak teraz patrzę na swój styl pisania, to nie mam pojęcia, czy dałabym radę napisać coś tak smętnego i coś tak dialogowego. Chociaż... może kiedyś?
Dziękuję Wam ślicznie za miłe opinie oraz za powroty do tego tekstu~ To naprawdę człowieka motywuje do dalszego pisania ^^