[JonghyunxKey] Kibum jest tylko jeden [M][Y]

tess.

TYTUŁ: Kibum jest tylko jeden
DATA: 11.01.2010
PARA: Jonghyun/Key (Kibum)
GATUNEK: fluff
OD LAT: +13
OSTRZEŻENIA: brak
NOTKA AUTORSKA: Bardzo miniaturowe, do tego pisane w środku nocy. Trochę odnośnie pogody za oknem. A trochę odnośnie wiecznie marudzącego Keya, którego czasem nijak idzie zadowolić. Pisane dla Tory, za jongkeyowe wsparcie. Bo Kibum jest tylko jeden!

- Jonghyun, marzniesz. - Cichy, przepełniony marudną troską szept i delikatne ręce oplatające w pasie. - Wracajmy, naprawdę jest zimno...
- Spójrz, gwiazdki śniegowe - Jonghyun wyciągnął przed siebie dłonie, a na skórzanych, czerwonych rękawiczkach uzbierało się kilka delikatnych płatków. Przysunął je bliżej twarzy, by zaraz uśmiechnąć się i odwrócić w stronę drżącego z chłodu Kibuma. - Zobacz. Dawno już nie padało w ten sposób, prawda?
- Dawno tak nie marzłem - Kibum chrząknął, przestępując z nogi na nogę. Skarpetki już całkiem mu przemokły, a jak tak dalej pójdzie, to dodatkowo pokryją się lodem, czego chłopak naprawdę nie chciał.
- Jeszcze chwila - Jonghyun wrócił do kontemplacji śniegowych płatków, obserwując dokładnie każdy z nich. Ponoć nie ma dwóch takich samych... Mmm, ciekawe, czy to prawda. Nie miał jednak okazji tego dokładniej zbadać, gdyż jego zniecierpliwiony chłopak prychnął głośno i chwycił go za dłoń, ciągnąc w stronę domu. Zapowiadał się kolejny Zły Nastrój Kima Kibuma, więc Jonghyun tylko westchnął ze zrezygnowaniem, pozwalając się tak prowadzić.
Jednak nawet jeżeli herbata tego wieczora była "przypadkowo" przesłodzona, a ciastka zniknęły w tempie szybszym, niż Taemin zdążył powiedzieć "Mogę jedno?", to Jonghyun swojego chłopaka kochał. Bo on był właśnie jak taki płatek śniegu - chociaż należało z nim postępować ostrożnie, oglądając, podziwiając, ale uważając, by nie stopniał, to życiu nie znalazłby drugiej osoby takiej jak on.
I Jonghyun był w stanie znieść dąsy i pomruki chłopaka przez cały wieczór, bo i tak doskonale wiedział, że gdy ten obudzi się rano w ich pościeli, która tak słodko pachniała jego pomarańczowym szamponem, to nie będzie nawet pamiętać o jakimkolwiek zimnie. A Jonghyun znowu zapomni go zapytać, dlaczego tak właściwie używa damskiego szamponu, bo to nie będzie takie ważne. Ważne będą usta, które rano zawsze są chłodne - niczym płatki śniegu, przemknęło Jonghyunowi przez myśl - ale wystarczająco chętne, by już po kilku chwilach mogły same inicjować gorące pocałunki.
I to były naprawdę słodkie poranki, które Jonghyun uwielbiał. Uwielbiał je do tego stopnia, że znowu postanowił wyprowadzić Kibuma na dwór, na śnieg.
I nawet, jeżeli śnieg też był zimny, błyszczał dumnie i był doskonale widoczny już z daleka, to Kibum był tylko jeden.
- Najpiękniejszy - odezwał się Jonghyun, poprawiając czapkę na głowie chłopaka. Ten tylko rzucił mu długie, nieco podejrzliwe spojrzenie, ale w końcu wzruszył ramionami.
- Pewnie, że jestem. A ty się tu głupim śniegiem zachwycasz... - kopnął białą zaspę, po chwili mamrocząc nieskładne przekleństwa, gdy śnieg dostał mu się do buta. - Wracajmy już, zmarzłem.
Tak, zdecydowanie - Kibum jest tylko jeden.